De telefoon gaat. Vriendin belt. “Ina, je moet echt de televisie aanzetten. Ik heb het programma al eerder gezien en ik ga straks weer kijken. Het heet Joanna Lumley’s reis naar het noorderlicht.” Vriendin weet dat ik zulk soort documentaires prachtig vind. Met thee en een koekje zit ik op tijd op de bank. Voor de zekerheid neem ik het programma op, want Lief wil het vast ook zien.
Wow! Het is genieten! Joanna reist naar het uiterste puntje van Noorwegen om het noorderlicht te gaan aanschouwen. Als kind kreeg ze een boekje met een verhaal en prachtige plaatjes over het fenomeen en sindsdien was het altijd een droom van haar om het ooit in het echt te kunnen meemaken.
Joanna komt aan op de plaats van bestemming. Het is een hotel aan de rand van een natuurgebied waar het poollicht meestal goed te zien is, maar er is nooit een garantie. Je moet geluk hebben. Alle omstandigheden moeten kloppen. Het is een kwestie van afwachten en urenlang geduld oefenen in de snerpende kou.
Voordat Joanna naar buiten gaat, verkleedt ze zich in het hotel. Het kan straks wel min vijftig graden worden en een goede voorbereiding is onontbeerlijk. Ik weet niet wat ik zie… Over Joanna’s mooie kanten slipje en hemdje komt eerst een laag thermisch ondergoed en daaroverheen nog zo’n zelfde laag. Dan een set kleding. En nog een. Het gaat maar door en door. Op het laatst hijst ze zichzelf in een dik sneeuwpak. Er zit een bontmuts bij, maar dat is nog niet voldoende. Pet na pet na muts zet Joanna op haar hoofd. Haar voeten pakt ze in met diverse paren hele dikke sokken, gemaakt van materiaal dat de warmte goed vasthoudt. Tenslotte doet ze grote laarzen aan. Haar gezicht krijgt een laag vette crème en wordt bedekt met lappen stof. Ze lijkt wel een marsmannetje.
Dan zijn ze klaar voor vertrek, de cameraman, de geluidsman en Joanna. Eindelijk gaan ze op weg naar het noorderlicht. De spanning stijgt. Zijn de weergoden hen goed gezind? Zal er iets te zien zijn?
Na een hele tijd wachten in de ijskoude nacht gebeurt het, ineens. Daar is het noorderlicht! Ik houd mijn adem in. Wuivende gordijnen glijden langs de hemel, blauw, azuur, lila en hemelsgroen in vele schakeringen. Het is alsof er wind staat die ze traag doet wapperen. Alles beweegt en golft.
Ik ben er helemaal stil van. Joanna ook. De koele Engelse dame heeft opeens een buiging in haar stem die ik nog nooit eerder bij haar heb gehoord. Tonen van ontroering en emotie. Intense blijdschap. Ze gaat in de verse sneeuw liggen, genietend, verwonderd, bewonderend. In gedachten lig ik naast haar. De rust die uitgaat van het spektakel daar hoog aan de hemel is ontzagwekkend. De lucht kleurt van olijfgroen naar lichtgroen, naar paars en blauw en weer terug. Zo mooi, zo imposant.
Wat ben ik blij dat het boekje uit Joanna’s kindertijd aanleiding is geweest voor dit avontuur. Ik vind het heel bijzonder dat een klein cadeau, lang geleden gekregen, zo’n diepe indruk maken kan. Dat het een hartstochtelijk verlangen aanwakkert dat niet meer tot rust komt voordat het vervuld is.
De beelden van de groenblauwe hemelse gordijnen die de filmploeg van Joanna Lumley maakte, staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. Een diep teder gevoel roert zich de rest van de avond in mijn binnenste.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Ina Wijnberg heeft er een handje van om wijsheden te ontdekken in het alledaagse. Op haar fietsje koerst ze door de buurt en komt ze in allerlei markante situaties terecht. In haar bundel ‘Dag mevrouw Hartenkopje’ volgen ontroerende, komische en diepzinnige vertelsels elkaar in rap tempo op. Veel inspiratie put Ina uit de dertig jaar dat ze haar praktijk Het Luisterend Oor voerde. Ze vertelt niet letterlijk de verhalen van cliënten, maar verwoordt wel de wijze lessen die ze van hen leerde. In september 2017 komt er een vervolg met de bundel ‘Kunst en Krul’. Daarnaast werkt ze aan een zelfhulpboek vol tekeningen en teksten die aan het denken zetten, maar waarmee ze ook een glimlach uitlokt. Want Ina houdt van een vette knipoog, naar anderen en naar zichzelf.
Over de samenwerking met 60plusEndus zegt Ina het volgende: “In Valérie vind ik een betrokken onderneemster die heel goed begrijpt wat de moderne 60plusser nodig heeft. Geweldig dat wij – want ja, ik behoor tot de doelgroep! – op haar site terecht kunnen voor een overvloed aan inspirerende activiteiten. Met mijn verhaaltjes draag ik van harte bij aan de positieve energie die 60plusEndus uitstraalt”.
