Voor je het weet dringt de realiteit zich aan je op. Je bent veertig jaar – middelbaar. De duizelingwekkende snelheid waarmee het leven voortschrijdt jaagt je soms angst aan. Je hebt schoolgaande of studerende kinderen. Een intensieve, drukke baan. De zorg om ouders en vrienden. En daarnaast wil je ook nog tijd vrijmaken voor hobby’s, voor je persoonlijke ontwikkeling.
Veertig. Opeens bevind je je in het midden van je leven. Nog niet volledig misschien, daar is het nog te vroeg voor, maar je gaat beseffen dat je ‘al op de helft’ bent. Dat is slechts één moment van inzicht. Daarna gaat alles rap weer voorwaarts; er is geen tijd om lang over dit soort dingen te mijmeren.
Dan komt je vijftigste verjaardag in zicht. Verhip, daar is Sarah! Je moet opschieten met, ja, waarmee eigenlijk? Je hebt nog even tijd, maar de trein raast voort. Je kunt niet uitstappen op perron 53 om daar een paar extra jaren te vertoeven. Het leven dendert zonder stoppen door. Ooit zei mijn vader, toen ik nog heel jong was: “Ik geef je pas toestemming om te trouwen als je veertig bent. Voor die tijd kun je de beslissing om een levenslange relatie aan te gaan nog niet nemen.” In die periode mocht je, zonder ouderlijke permissie, pas trouwen op eenendertigjarige leeftijd. Snel daarna werd die grens verlaagd naar eenentwintig. “Gelukkig,” dacht ik nog. Maar achteraf gezien had mijn vader toch wel gelijk.
Het leven raast voorbij en tot je veertigste heb je de energie om eruit te halen wat erin zit. Daarna komen kwaaltjes en ongemakken een spaak in het wiel steken. Niet dat het leven minder leuk wordt; ouder zijn heeft ook voordelen. Je maakt je niet meer zo druk als toen je jonger was. Je leert hoe je je levensbootje moet besturen. Het genieten neemt hand over hand toe.
Dan prijkt op de verjaardagskalender ineens het getal zestig. Dat is de leeftijd waarop ik nu aangekomen ben. Fijn. Ik ben dankbaar dat ik het gehaald heb. Velen bereiken de zestig niet eens. De krakkemikkigheid komt wel steeds indringender om de hoek kijken, maar dat neem ik op de koop toe. Het thema ‘middagslaapje’ dient zich aan, en soms ook nog een ‘hazenslaapje’ op de bank, ’s avonds voor de tv.
Omroep MAX wordt ineens boeiend. Meeslepende series kijk ik alleen nog vroeg op de avond, vanwege de spanning die ik anders mee naar bed neem. De uitstapjes naar het toilet, ’s nachts maar ook overdag in winkelcentra, nemen toe. Inmiddels weet ik overal in het dorp wel een toilet te vinden. Dan ga ik maar weer ergens gezellig koffie drinken, zodat ik tenminste kan plassen. Goed excuus!
Natuurlijk bekijken sommige mensen het heel anders. Die willen nog jong lijken en geven hun geld uit aan kleding, kapsel, verf, botox en snelle auto’s. Maar uiteindelijk gaan ook zij het fysieke verval voelen. Ik vecht er niet tegen, want dat kost me te veel energie. Die brandstof kan ik beter voor andere doeleinden gebruiken. Om oma te zijn, bijvoorbeeld. Dat is genieten met hoofdletters.
Maar toch… de tijd die dit leven duurt, verstrijkt razendsnel. Veel te snel naar mijn idee. Ik leg me erbij neer. En ben dankbaar voor iedere dag die ik nog mee mag draaien op deze aardkloot.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Ina Wijnberg heeft er een handje van om wijsheden te ontdekken in het alledaagse. Op haar fietsje koerst ze door de buurt en komt ze in allerlei markante situaties terecht. In haar bundel ‘Dag mevrouw Hartenkopje’ volgen ontroerende, komische en diepzinnige vertelsels elkaar in rap tempo op. Veel inspiratie put Ina uit de dertig jaar dat ze haar praktijk Het Luisterend Oor voerde. Ze vertelt niet letterlijk de verhalen van cliënten, maar verwoordt wel de wijze lessen die ze van hen leerde. In september 2017 komt er een vervolg met de bundel ‘Kunst en Krul’. Daarnaast werkt ze aan een zelfhulpboek vol tekeningen en teksten die aan het denken zetten, maar waarmee ze ook een glimlach uitlokt. Want Ina houdt van een vette knipoog, naar anderen en naar zichzelf.
Over de samenwerking met 60plusEndus zegt Ina het volgende: “In Valérie vind ik een betrokken onderneemster die heel goed begrijpt wat de moderne 60plusser nodig heeft. Geweldig dat wij – want ja, ik behoor tot de doelgroep! – op haar site terecht kunnen voor een overvloed aan inspirerende activiteiten. Met mijn verhaaltjes draag ik van harte bij aan de positieve energie die 60plusEndus uitstraalt”.
