Machtig mooi Terschelling

Volgens velen het mooiste eiland van Nederland. We beleven Terschelling wandelend, fietsend en varend. Met als basis een sfeervol knus familiehotel in het centrum van West, onder de schaduw van de machtige Brandaris. Een heerlijke week uitwaaien op een machtig mooi Waddeneiland.

Als in een versneld afgespeelde film waaien de witte wolken langs de hemel. Gelukkig geen donkergrijze, alhoewel ook die weer in een mum van tijd zouden verdwijnen. “Het fijne van een eiland is dat een bui vaak zo weer overwaait. Binnen tien minuten breekt de zon weer door, zwermen de wandelaars weer over het eiland uit en stromen de terrasjes weer vol”, roept een voorbijganger. Of beter gezegd: roept een eilander, zoals de bewoners van Terschelling worden genoemd. En zij kunnen het weten. Zoals onze lokale gids Tina die ons vandaag door de ongerepte natuur van de Noordsvaarder leidt.

Parnassia en kiekendief
De Noordsvaarder was ooit een losse zandplaat, maar in de 19^e eeuw groeide het aan Terschelling vast. Naast uitgestrekte zandplaten vinden we er vochtige valleien en stuivende duinen. Een prachtig natuurgebied met talloze broedvogels en zeldzame planten als de groenknolorchis, de parnassia, de knopbies en de vleeskleurige orchis. “Kijk eens naar die prachtige overgangen van zoet naar zout” attendeert Tina ons. “Daardoor vinden we hier zo’n enorme diversiteit aan planten.” Terwijl we het gebied doorkruisen vliegt een blauwe kiekendief verstoord op. Tina vertelt ons waar we de diverse vogels aan kunnen herkennen. Sommige deelnemers brachten hun verrekijker mee. Ook als je geen natuurfan bent, word je vanzelf enthousiast van alle bijzondere dieren op het eiland. “Hier, leen maar even en kijk daar eens naar die broedende bontbekplevier.”

Wandelende duinen
Terwijl de zeemeeuwen krijsend over het water fladderen, voelen we de wind door onze haren. Die waait onze hoofd lekker leeg. En tijdens onze fiets- en wandeltochten zetten we de versnelling in de laagste stand. Dit is pas ultiem ontspannen, de natuurlijke wellness van Terschelling. Daar kan geen vijfsterren spa tegenop. Niet verwonderlijk dat de meeste bezoekers veel buiten zijn. Ook wij. Naast de Noordsvaarder ontdekken we ook Boschplaat met z’n ‘wandelende duinen’. Ook zo’n fascinerende plek waar de natuur vrij spel kreeg. Terwijl we over de schelpenpaden fietsen en wandelen lijkt het alsof de Brandaris, de oudste vuurtoren van ons land, ons nauwlettend blijft volgen. Alsof ‘ie in de gaten wil houden dat we de cranberry’s niet voorbij gaan.

In goede aarde
Bij de Bessenschuur ploffen we neer op het terras. “Deze veenbes houdt van natte voeten”, vertelt een eilander als we ons afvragen waar deze bes groeit. “Vaak op cranberryveldjes in een vochtige duinvallei.” Een bedrijf in Formerum, een van de vele dorpen en gehuchten op het eiland, verwerkt de bes tot heerlijk jam, wijn en likeur. En hier bij de Bessenschuur tot overheerlijk gebak. Ook dat hoort bij ultieme ontspanning. Volgens verhalen van de eilanders komt de bes uit Amerika. Een strandjutter ontdekte in 1840 een vat vol bessen op het strand, waarschijnlijk na schipbreuk aangespoeld. Toen hij het vat opende, sprongen de bessen alle kanten op. En ze vielen dus in goede aarde.

Zeiltocht en zonzoeken
Naast een beetje cultuur – bezoek bijvoorbeeld ’t Behouden Huys – genieten we vooral van wind, wolken en water. Een tocht met de zeiltjalk voert ons over de Waddenzee. Onderweg steekt een zeehond nieuwsgierig zijn kop boven het water uit. Eenmaal weer aan land genieten we van de rustige dorpen, de knarsende fietspaden, de ongerepte natuur en dat eeuwige briesje. Als de wolken iets grijzer worden, doet ons dat niets. We denken gewoon aan de song van Acda & de Munnik: ‘Ik ga lopen tot de zon komt. Tot de zon me achterhaalt. Lopen tot de zon komt. Tot ‘ie zo meteen weer straalt.’ Heerlijk, zo’n natuurlijke en vooral ontspannen ‘wellness’ week!

‘Zo’n natuurlijke wellness, daar kan geen vijfsterren spa tegenop’